Lieve mensen,

Ik heb al een tijdje niets meer van mij laten horen en in dit geval is dat een goed teken want er is ongelofelijk veel gebeurd (gelukkig voornamelijk in de positieve zin) dat ik nauwelijks de tijd kon vinden om alles uit te werken.

Mijn laatste verslag schreef ik in het vliegtuig terug naar Costa Rica, na een fantastische tijd te hebben gehad in Nederland. Sinds ik terug was is de intensiteit van de studie toegenomen terwijl op hetzelfde moment tientallen andere zaken mij bezighielden, lekker druk dus.

In het begin was het leuk om weer terug te zijn, opgelaten van alle leuke zaken in Nederland begon ik vol energie met een vak over de Koerdische situatie in Irak. Ik heb hier nog een open uitnodiging aan Koerdistan aan heb overgehouden welke ik uiteraard ga verzilveren. Verder heb ik vakken gevolgd op het gebied van gender, ontwapening-, demobilisering- en re-integratie na conflict, ongewapend verzet, transnationaal georganiseerde misdaad, terrorisme en vredesonderwijs. Ik werk tevens nog aan een aantal publicaties (wat overigens een tijdrovend proces is).

Daarnaast heb ik vele mooie dingen mogen doen, zo heb ik met een vriend van mij de Internationale Dag voor Sport Ontwikkeling en Vrede mogen organiseren als een subsidiair evenement van de internationale organisatie Peace & Sports. Dit was een groot succes met overweldigende deelname.

Verder mocht ik voorzitter zijn van de VN Veiligheidsraad tijdens de UPEACE Model United Nations Conference, een prachtige ervaring. Het was gaaf om aan de andere kant van de tafel te zitten. Waar ik vaak heb geparticipeerd als delegaat, mocht ik nu de debatten in goede banen leiden en goede resoluties faciliteren.

Ook heb ik een onvergetelijke week mogen doorbrengen in Guatemala. Ik werd op het vliegveld warm ontvangen door een goede vriend en zijn familie en vervolgens bij hen een hartverwarmende mate van gastvrijheid mogen meemaken. Ik werd opgenomen als lid van de familie en verschillende tripjes gemaakt naar fantastische plaatsen in het land zoals de hoogtepunten van Guatemala City, de historische stad Antiqua, het meer van Atitlan, de vele indrukwekkende vulkanen en de prachtige cultuur.

Terwijl ik daar was kreeg ik fantastisch nieuws te zijn toegelaten aan Brown University (Providence) voor een onderzoeks- training en netwerkevent. Dit houdt in dat ik na Costa Rica, nog een kleine maand ga doorbrengen de Verenigde Staten en uiteraard nog even wat vrienden en steden ga bezoeken. Zo ga ik vrienden opzoeken in New York en Philadelphia en ga ik met mijn vriendin nog naar Boston.

De twee absolute hoogtepunten van mijn tijd hier zijn, ten eerste, dat ik een fantastische meisje heb mogen ontmoeten, Daniela. Ze heeft mijn leven veranderd en ik en we genieten van elke seconde die we hebben met elkaar. Ten tweede het bezoek van mijn familie en vier van mijn beste vrienden uit Canada, Duitsland en Nederland. Wat hebben we veel gedaan en gezien in twee weken. Met de jongens (Joel, Ron, Dennis en Gijs) hadden we een prachtige vakantie in de vorm van een roadtrip over soms onverharde wegen gehad die ons leidden naar nevelwouden, tropische stranden, lokale restaurantjes, chille hostels, hotsprings, nationale parken, hilarische karaoke ervaringen en gezellige clubs. Het was fantastisch tijd door te brengen en zoveel van het prachtige land te laten zien aan mijn vrienden en even helemaal los te komen van mijn studies, welke hectisch zijn. Met mijn ouders gingen we op een geweldige tour met een bijna gelijke route, van mooie resorts, lokale en moderne restaurantjes, mooie wildparken, hotsprings en meer. We hadden hiervoor solide 4x4 auto’s gehuurd, wat toch wel een vereiste is in Costa Rica. De eerste trip, met mijn ouders, Rinske, vriendin en Ron leidde naar een restaurant dat een prachtig uitzicht biedt op de hoofdstad San Jose. De weg was echter op plekken onverhard en enorm stijl. Dit zorgde initieel nog wel voor enige paniek voor de nieuwkomers maar al snel was iedereen gewend aan de omgeving.

Een van de gezamenlijke hoogtepunten was nog wel ons bezoek aan adventure park Xtremo, je kent het wel, met van die kabelbanen (ziplines), een ‘Tarzan swing’ waar je ongeveer 10 meter van een platform springt en vervolgens een enorme swing maakt, en een ‘Superman’ waar je ondersteboven over een kabelbaan roetsj. Dit klinkt redelijk standaard maar deze kabelbanen spanden een lengte van maximaal 1000 meter over een ravijn. Geweldig ervaring en heerlijke adrenaline stoot gegarandeerd.

Verder heb ik nog een mooie verjaardag mogen vieren met mijn vrienden en vriendin en daarnaast een wijnproeverij georganiseerd. Allemaal enorm geslaagd! Tot slot ben ik nog verhuisd en woon ik nu lekker in een eigen appartement. Al met al gaat het erg goed, ben ik lekker bezig en kom ik 28 juni weer terug in Nederland!

Liefs, Wessel